Lista Imion przeczytanych 21 kwietnia 2013 r. w Warszawie, w czasie marszu Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów
Berek Mitlak, lat 58, właściciel sklepu, mieszkał na Gęsiej 79 z 42-letnią żoną Rachelą i z dziećmi: 12-letnią Diną, 13-letnim Jankielem, 11-letnim Haskielem i 18-letnim Nuchemem.
Mojżesz Kolonista, lat 54, piekarz z ulicy Dzikiej 38, z żoną Chaną i dziećmi: Srulkiem, 20-letnim studentem, i Herszem, 22-letnim piekarzem.
Szmul Gelbard, lat 56, kupiec z ulicy Karmelickiej 2/11, z żoną 54-letnią żoną Fejgą i 32-letnią córką Gucią.
Leon Erner, szofer, mieszkał w getcie na ul. Ceglanej 10, zmarł tam na tyfus, a jego żona Sara, 38-letnia krawcowa, i córka zostały wywiezione do Treblinki.
Dora Makower lat 66, jej syn Józef i synowa Niuta, zostali wywiezieni do Treblinki 8 września 42 z ulicy Gęsiej.
Perec Szapiro, lat 44, przed wojną miał sklep z materiałami piśmiennymi i sześcioro dzieci. W getcie mieszkał na Żelaznej 75, zmarł z wycieńczenia. Zmarła także jego 43-letnia żona Chaja, 5-letnia córeczka Tauba i 3 letni Mendel, który w łóżeczku spuchnięty z głodu wołał: chleba, chleba! 17-letnia córka Estera, gdy trójka młodszego rodzeństwa wyszła już na aryjską stronę, dobrowolnie pojechała do Treblinki „bo nie miała już nic co jeść”.
Szprynca Rajzman, lat 38, mieszkała na ul. Dzielnej z mężem Samuelem. Zginęła w Treblince 16 września 42. Jej 12-letnią córeczkę Matil wywieziono po powstaniu do Trawnik.
Rodzina Arona Czechowicza z ulicy Leszno 63: 32-letnia żona, córka, syn, matka, szwagier, i bratowa z trojgiem dzieci. Zostali wygarnięci ze schowka i wywiezieni 10 sierpnia 42. Córeczka idąc na śmierć wsunęła Aronowi do ręki złoty zegarek mówiąc „Tatusiu, ratuj się choć ty”. Aron uciekł z Treblinki i przeżył wojnę.
2. Kamień Sprawiedliwych
Zacharia Artstein, lat 22, dowodził jednostką w getcie centralnym, walczył bohatersko w powstaniu, zginął 8 maja w kanałach.
Icchak Blaustein, lat 22, dowódca oddziału w getcie centralnym, nie wyszedł z getta.
Szyja Rems, handlujący, mieszkał w getcie na Pawiej 32/5, z 42-letnią córką Rywką.
Fiszel Fiszelson, lat 42, właściciel sklepu spożywczego na Bonifraterskiej 27, miał 40-letnią żonę Bejlę, 20-letniego syna Manesa, mechanika, i 22-letnią córkę Manię, krawcową.
Józef Rubinsztajn, lat 57, kupiec i jego żona, 56-letnia Chana, mieszkali z dziećmi na Pawiej 37a. W czasie powstania w getcie cała rodzina ukryła się w szopie na Nowolipiu 25. 28 kwietnia 43 r. wszyscy zostali wywiezieni. Rodzice zginęli w Treblince; synowie Mosze, lat 31, dziewiarz, i Abraham, lat 29, kupiec, zginęli w Trawnikach. Syn Simcha, 22-letni student zginął w Poniatowej, 33-letnia córka Menucha, zamężna za Lejbem Joniszem, właścicielka sklepu, zginęła na Majdanku. Przeżyła tylko 25-letnia Estera, która wygrzebała się w Poniatowej spod góry trupów.
3. Kamień Pamięci Szmula Zygielbojma
Staszek Brylensztajn, w powstaniu walczył w grupie Bundu, zginął 2 lub 3 maja w obronie bunkra przy Franciszkańskiej 30.
Aron Paweł Bryskin, dowódca grupy bojowej na terenie getta centralnego, wydostał się z getta kanałami 8 maja, zginął w walce z policją na ulicy Miodowej nr 24 dnia 27 maja 43 r.
Abraham Ejger, lat 20, zginął 3 maja w obronie bunkra przy Franciszkańskiej 30. Przed śmiercią krzyczał do Niemców, że się zemścimy.
Jakub Fajgenblat, lat 24, w powstaniu dowodził grupą bojową na terenie szopów Toebbensa i Schulza. Zginął w roku 44, w czasie aresztowania przez gestapo.
Josek Farber, 22 lata, walczył w ruinach getta aż do końca maja 1943.
Abraham Gepner, lat 70, jeden z największych przemysłowców branży metalowej w Polsce. Kierownik Urzędu Zaopatrzenia przy Judenracie. W czasie powstania oddał do dyspozycji bojowców magazyny żywnościowe i bunkier, w którym się ukrywał. Zginął w czasie walk 3 maja 1943 r. w bunkrze na ul. Franciszkańskiej.
Jechiel Górny, lat 37, walczył w powstaniu na terenie szopu szczotkarzy. Zginął 10 maja przy wyjściu z kanału na ul. Prostej.
4. Bunkier przy Miłej 18
Berl Braude, lat 25, z wykształcenia pedagog, w getcie organizował grupy młodzieżowe i tajne nauczanie. Zginął w bunkrze przy Miłej 18.
Nesza Cukier, lat 21, działaczka konspiracyjnego Droru w województwie białostockim. W powstaniu walczyła w oddziale Berla Braude. Zginęła w bunkrze przy Miłej 18.
Efraim Fondamiński, 33 lata, inżynier, aktywnie walczył w powstaniu, zginął w bunkrze przy Miłej 18.
Mira Fruchrer, lat 23, warszawianka, zginęła w bunkrze przy Miłej 18.
Moniek Sztengel, lat 17, uczeń konspiracyjnego gimnazjum Droru. W powstaniu walczył w getcie centralnym. Zginął w bunkrze przy Miłej 18.
Arie (Jurek) Wilner, 26 lat, organizował grupy samoobrony w gettach śląskich, był przedstawicielem podziemia żydowskiego w kontaktach z AK. Aresztowany w lutym 43 na skutek donosu, torturowany w śledztwie nie wydał nikogo, został wysłany do obozu pracy. Uciekł stamtąd i wrócił do getta, wziął udział w powstaniu, zginął 8 maja w bunkrze przy Miłej 18.
Menachem Bigelman, 24 lata, mieszkał w kibucu na Dzielnej 34. Walczył w getcie centralnym. Jako jeden z nielicznych ocalał z bunkra przy Miłej 18. Zginął 10 maja w starciu z Niemcami, gdy usiłował przedostać się kanałami na aryjską stronę.
Michał Rozenfeld, nauczyciel. 8 maja znajdował się w bunkrze przy Miłej 18, skąd udało mu się wydostać. Wyszedł z getta kanałami 10 maja, był dowódcą oddziału partyzanckiego w lasach wyszkowskich. Zginął w walce z Niemcami.
Pnina Zandman, walczyła w powstaniu, przeżyła atak na bunkier przy Miłej 18, zginęła 10 maja przy wyjściu z kanałów na Prostej.
5. Kamień pamięci Janusza Korczaka
Józef Goldsztejn, lat 51, lekarz, z żoną Zofią i 20-letnim synem Stefanem mieszkali na Świętojerskiej 12 m 5.
Beniamin Folman, lat 52, urzędnik, mieszkał na Dzielnej 43. Jego synowie 28-letni Wolf, architekt, i młodszy Marek, inżynier, zginęli w partyzantce.
Mojżesz Rynecki, 62-letni artysta malarz, mieszkał przy Kruczej 24 z 35-letnią córką Bronisławą, dentystką.
Jakub Bursztyn, lat 43, tapicer, mieszkał z żoną Ethel na Pańskiej 5.
Perla Bursztyn, lat 40, nauczycielka, mieszkała na Nowolipki 62.
Meir Igelberg, lat 33, ślusarz, jego żona Rywka, lat 29, i 7-miesięczne dziecko, które musieli wyrzucić z bunkra przy Gęsiej 18, bo zbyt głośno płakało.
Aron Sztok, stolarz, zdun i elektryk, zbudował wiele bunkrów w getcie. Młody, utalentowany i bardzo religijny człowiek, w bunkrze był z żoną i dzieckiem, pomagał ludziom wydostawać się z płonącego bunkra na Gęsiej 22, i sam zginął.
6. Umschlagplatz
Dawid Boniówka, 57 lat, miał pracownię firanek na Nalewkach 28, jego żoną była Ita, lat 50, mieli dzieci: Bejlę lat 29, Szaję, lat 27, Hersza lat 26, Fiszela lat 15, Esterę lat 12.
Saul Kanarek, 56 lat, rzeźnik z ulicy Bagno 5.
Lejb Figa, właściciel pracowni obuwia na Ciepłej 10 /3, w getcie prowadził duży warsztat obuwniczy.
Meir Czudner, 53 lata, pedagog, poeta, nauczyciel, redaktor czasopism hebrajskich, miał 34-letnią żonę Rachelę, nauczycielkę,7-letnią córeczkę Chanę, 13-letniego syna Mosze i 8-letniego Jehoszuę.
Dawid Dąbrowski, pedagog. W czasie okupacji był kierownikiem sierocińca w warszawskim getcie na Twardej 7. Szedł na czele swych wychowanków w sierpniu 1942 r. na Umschlagplatz, skąd wywieziono ich do Treblinki.
Eliahu Gutkowski, lat 43, nauczyciel historii w konspiracyjnym gimnazjum. W sierpniu 1942 r. udało mu się uciec z transportu do Treblinki i wrócić do Warszawy. Zginął w kanałach, gdy w czasie powstania szukał drogi na aryjską stronę. Wraz z nim zginęła jego żona Luba i mały synek Gabriel Zow.
Lejb Kac, adwokat. W getcie warszawskim redagował prasę konspiracyjną, był dyrektorem szkoły. W powstaniu schronił się z rodziną w bunkrze na Leszno 36. By nie wpaść w ręce Niemców, z całą rodziną popełnili samobójstwo.