Imiona przeczytane 23 kwietnia 2017 r. w czasie marszu Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów
Przy Pomniku Bohaterów Getta
Salomon Graff lat 67, biznesmen, mieszkał w Warszawie na ul. Grzybowskiej, zmarl w getcie, jego żona Gustawa lat 64 zmarła w ukryciu, syn Julian lat 33 został wywieziony do Treblinki, a drugi syn, Paweł, lat 34, zginął w powstaniu warszawskim
Rysio Graff, urodzony w 1926 roku. Był jedynym dzieckiem Romany Wilner (córki Gustawy i Salomona Graffów) i Aleksandra Wilnera, który po kampanii wrześniowej znalazł się w Szwecji. Przed wojną mieszkali na Wilczej 8. Rysio przeszedł w getcie udaną operację raka kręgosłupa (operował dr Jerzy Choróbski). Miał 16 lat, kiedy 12 sierpnia 1942 roku został wywieziony do Treblinki razem z 4688 osobami.
Józef Goldwaser lat 60, wożnica, jego żona Dewora lat 60, mieszkali na Długiej 10, zmarli w warszawskim getcie
inżynier Izaak Wölfling lat 56, jego żona Matylda lat 43 i 15-letnia córka Halina mieszkali na Ogrodowej 5 m. 8
Szlomo Feingezycht lat 55, kupiec, jego żona Chana lat 52, synowie Godel lat 25, elektryk, i Becalel lat 17, mieszkali w Warszawie na Puławskiej 73, zginęli w getcie lub w Treblince
Stefania Per lat 44, wdowa, mieszkała w Warszawie na Grzybowskiej 9
Przy Drzewie Sprawiedliwych
Josel Silberzweig lat 62, woźnica, działacz organizacji syjonistycznej, mieszkał na Franciszkańskiej 12 w Warszawie z żoną Rachelą lat 60, z d. Kowalską. Josel został wywieziony do Treblinki, Rachela udusiła się w pociągu na Majdanek w kwietniu 43. W czasie wojny zginęła piątka ich dzieci z rodzinami; ocalał jeden syn, Szulim.
Zelda Kupenberg z d. Silberzweig lat 35 i jej mąż Semek lat 37, współwłaściciel sklepu z obuwiem na Niskiej 6, wraz synkiem Feliksem lat 7 zginęli w Treblince
Moniek Silberzweig lat 34, woźnica, jego żona Edea lat 31 i córeczka Jadja lat 3, mieszkali na ulicy Zamenhofa, zginęli na Majdanku
Lejb Silberzweig lat 32, woźnica, mieszkał na Miodowej w Warszawie, zginął w Treblince z żoną Jadją lat 30 z d. Rosen i trójką dzieci w wieku 5, 7 i 9 lat
Sala Gusz z d. Silberzweig lat 30, jej mąż Moniek lat 33, woźnica z Warszawy, i ich córka 5-letnia Fajga
Henne Tuhmaher lat 42, z d. Silberzweig i jej mąż Max lat 43, członek Bundu, sprzedawca obuwia, mieszkali w Warszawie na Niskiej, zginęli w Treblince z 14-letnim synem Dadkiem; drugi syn, 12-letni Kuba wyskoczył z pociągu do Treblinki i ślad po nim zaginął.
Przy Kamieniu Pamięci Szmula Zygielbojma
Rachela (Olga) Osnos lat 69, z d. Chazanoff, córka Anny i Solomona, mieszkała w Warszawie na Twardej 28 z mężem Lejbem, zginęła prawdopodobnie w getcie warszawskim.
Syn Racheli i Lejba, Markus (Marek) Osnos lat 37, księgowy, mieszkał na Twardej 28, został zabity w Warszawie na miejscu pracy w szopie; jego żona Bronka lat 30, z d. Rzechte, zginęła w Vittel wraz z 11-letnim synem Jerzym
Kolejny syn Racheli i Lejba, Jakub (Zalman) Osnos, lat 45, żonaty z Sonią, lekarz akuszer i chorób kobiecych, mieszkał w Warszawie na Twardej 13, zginął w Katyniu
Córka Racheli i Lejba, Frida Brzezińska z d. Osnos, lat 33, wraz z 35-letnim mężem Mieczysławem, który handlował instrumentami medycznymi i dzieckiem zginęli w Treblince
Córka Racheli i Lejba, Maria Awerbuch z d. Osnos, lat 44, żona Gabriela, mieszkała w Warszawie na Twardej 28, w czasie wojny była w Wołkowysku, i tam zginęła z 14-letnia córką Nusią; druga jej córka, 16-letnia Eugenia, została zabita przez Niemców w Słonimiu w maju 42 roku
Córka Racheli i Lejba, Anna (Niuta) Zarch z d. Osnos, lat 39, mieszkała w Warszawie na Twardej 28 z mężem Maxem Zarchem lat 42, biznesmenem, obydwoje zginęli w Treblince wraz z dwoma małymi córeczkami
W Treblince zginął również brat Maxa, Emanuel Zarch lat 40, syn Rozalii i Abrama, księgowy
Bunkier przy Miłej 18
Abraham Lewin urodzony w roku 1893, nauczyciel hebrajskiego w prywatnym gimnazjum dla dziewcząt Towarzystwa Opiekuńczego „Jehudyjah” (Żydówka) w Warszawie przy ul. Długiej 55, prowadzonego przez Stefanię Szwajgier. Poznał tam swoją przyszłą żonę – Lubę Hotner i najbliższych przyjaciół, m.in. Emmanuela Ringelbluma. Po wybuchu wojny pracował w Żydowskiej Samopomocy Społecznej, a później włączył się w prace Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego. Napisał Dziennik z getta warszawskiego obejmujący okres od kwietnia 1942 do stycznia 1943, odnaleziony po wojnie, wydany i przetłumaczony na kilka języków (pełne wydanie polskie ukazało się dopiero w 2015 r. w ramach krytycznej edycji Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego). Pisze w nim m.in. o wywiezieniu żony i przyjaciół na Umschlagplatz, a potem do obozów zagłady. Ostatni wpis w dzienniku pochodzi z 17 stycznia 1943 roku, na dzień przed rozpoczęciem kolejnej akcji wysiedleńczej.
Mordechaj Erner, lat 42, prawnik, mieszkał z całą rodziną w Warszawie na pl. Kazimierza 11, umarł w getcie; jego żona Estera lat 38 zginęła w Treblince z piątką dzieci: Manią lat 17, Zalmanem lat 16, Dorą lat 15, Hadasą lat 10 i Jakowem lat 6; najstarszy syn Mosze, lat 21, student, zginął na Majdanku
Mieczysław (Szmul) Berman, chirurg, syn Isera i Guty. W kampanii wrześniowej 1939 roku był lekarzem w wojsku. W getcie, gdzie znalazł się z żoną Ireną Krenicką oraz bratem Adolfem i jego żoną Basią Temkin, pracował w szpitalu, opiekował się m. in. postrzelonym w grudniu 1942 roku Cukiermanem. Kiedy 5 września Adolf i Basia przeszli na stronę aryjską, załatwili dla Mieczysława i jego żony fałszywe dokumenty i znaleźli im kryjówkę. Jednak Mieczysław stwierdził, że jego teść jest chory i Irena nie chce go teraz zostawiać, więc niech Adolf poczeka na nich kilka dni. Dwa albo trzy dni później, gdy Adolf zadzwonił, już nikt nie odebrał. W styczniu 1943 roku Mieczysława i jego żonę, lekarkę, zagazowano w Treblince.
Jednym z transportów w 1943 roku wywieziono do Treblinki także Annę Wołek, siostrę Mieczysława, Adolfa i Jakuba Bermanów, germanistkę, jej męża Pawła i sześcioletnią córkę Lenę.
Przy kamieniu pamięci Janusza Korczaka
Natka, wychowawczyni Domu Sierot Janusza Korczaka, wywieziona 6 sierpnia 1942 roku razem z dziećmi i Doktorem na Umschlagplatz, a stamtąd do Treblinki.
Mały Abramek, wychowanek Domu Sierot doktora Janusza Korczaka. W przedstawieniu Poczty Rabindranatha Tagorego wcielił się w rolę bohatera sztuki – Amala. Premiera spektaklu odbyła się 18 lipca 1942 roku, cztery dni przed rozpoczęciem Wielkiej Akcji. A 6 sierpnia 1942 roku Abramek, wychowankowie i wychowawcy Domu Sierot ze Starym Doktorem powędrowali na Umschlagplatz, skąd zostali wywiezieni do Treblinki, gdzie wszyscy zginęli.
Szymon Rundstein lat 47, sława palestry warszawskiej, znany ze swoich prac szeroko w świecie. Jego wiedza w zakresie prawa międzynarodowego sprawiła, że w roku 1919 został powołany na stanowisko pierwszego Radcy Prawnego polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, urząd ten piastował do wybuchu wojny. Mieszkał wraz z rodziną na Tłomackie 6-8, naprzeciw Wielkiej Synagogi. Został wywieziony do Treblinki wraz z 45-letnią żoną Dorą i dwojgiem dzieci latem 1942.
Bronisław (Baruch) Kutner lat 38, kupiec, prowadził skład win na ulicy Zgoda 9, zginął w 1944 roku na gestapo, a jego żona Maria (Malka) lat 38, z d. Weintraub, farmaceutka, i syn Stanisław (Salek) zginęli w Warszawie w roku 1943
Ojciec Małki, Mosze Weintraub, lat 65, był kupcem, mieszkał w Warszawie, zginął najprawdopodobniej w Treblince.
Na Umschlagplatzu
Moszek Szychman handlowiec z Warszawy, lat 60, i jego żona Nechuma lat 62, z d. Łuskin. Mieszkali na ul. Leszno 24 m. 57, w getcie działali w Komitecie Domowym. Moszek umarł w grudniu 42 roku na zawał serca, Nechuma została wywieziona do Treblinki w styczniu 43. W czasie wojny zginęło czworo ich dzieci: Efraim Ber lat 36, księgowy, zginął w Nowych Święcianach po wybuchu wojny rosyjsko-niemieckiej; Izaak lat 33, księgowy, zginął na Majdanku; Sara lat 20 zginęła w Treblince wraz z matką; Estera Runsztajn z d. Szychman lat 31, została wywieziona do Treblinki w lipcu 42 wraz z pięciomiesięcznym synkiem Michałem. Wojnę przeżył tylko jeden syn, Seweryn.
Edyta Goldkraut lat 42, rozwiedziona, córka Marii i Ignacego, i jej syn Piotruś Goldkraut lat 11, mieszkali w Warszawie na Wspólnej 37, zginęli w Treblince
Maks Eljowicz lat ok. 40, przed wojną mieszkał na ul. Emilii Plater 25; malarz, grafik i projektant wnętrz z ubogiej chasydzkiej rodziny z Raciąża koło Płocka, w warszawskim getcie malował m.in. portrety niemieckich oficerów, 25.08.42 został wywieziony do Treblinki z żoną i dwojgiem dzieci
Ignacy Sznajderman, lat 46, lekarz neurolog, mieszkal na Siennej 41 w Warszawie, poszedł na Umszlagplatz 3 sierpnia 42 roku razem z synem Alusiem (Albertem) lat 9; jego żona (rozwiedziona) Amelia z d. Rosenberg lat 37 zginęła w pogromie w Złoczowie 3 lipca 41 roku
Tema (Tamar) Erlich lat 56, z d. Weintraub, jej mąż Aron lat 60, kupiec, córki Mania lat 38 i Gucia lat 38, po mężu Mesing, mieszkali w Warszawie
Helena Rosenberg lat 36, z d. Durszman, jej mąż Froim lat 37 i córka Tobcia lat 15, mieszkali w Warszawie na ul. Nowolipki 49, zginęli w Treblince