Lista imion przeczytanych 26 września 2020 w Treblince
Margarette Meinhardt lat 62 i jej mąż Franz Meinhardt lat 65 przyjechali 4 kwietnia 1942 do warszawskiego getta z transportem Żydów niemieckich z Berlina. Gmina decydowała, że Żydzi niemieccy będą umieszczeni w budynku szkoły na Leszno 109. Franz zmarł w getcie, Margarette została wywieziona do Treblinki.
Ester Małka Mrówka lat 22, była obywatelką Wielkiej Brytanii. Przed wojną przyjechała do Polski odwiedzić krewnych. W sierpniu 1942 r. została pojmana przez Niemców we wsi Mstów w pobliżu Częstochowy i razem z innymi została wysłana do Treblinki, gdzie ją zamordowano.
Cesia i Jakub Dąb z Nowego Dworu z synem Ickiem lat 8 w czasie wojny znaleźli się w warszawskim getcie. „Gdzieś w połowie sierpnia 1942 r., gdy pewnego razu przyszedłem do domu, żony i syna w domu nie znalazłem. Sąsiedzi mi powiedzieli, że pognali ich na plac i wysłali na Ukrainę. Więcej żony i syna nie widziałem, i dopiero w końcu listopada 1942 r., kiedy już pracowałem w obozie śmierci w Treblince, składając śmieci przypadkowo znalazłem zdjęcie swojego syna Icyka. Miał zrobione zdjęcie kiedy miał 2,5 roku. W ten sposób dowiedziałem się że moja żona Cesia i mój syn Icyk zostali tutaj zlikwidowani.”
Icek Szwugier został przez Niemców wywieziony do obozu w Treblince (wraz z całą rodziną) 3 października 1942, i tam natychmiast po przyjeździe zamordowany.
Z końcem sierpnia 1942 r. zostali wywiezieni z Nagłowic Fajgla Białkowska i jej syn Dawid i przewiezieni do Jędrzejowa, a następnie do Treblinki, gdzie zostali zamordowani.
Hersz Horowicz zamieszkały w Krzepicach został w 1942 r. wywieziony do Treblinki, gdzie zginął. Również cała jego rodzina została wymordowana.
W listopadzie 1942 r. została zamordowana w Treblince Estera Bergier, dokąd skierowany został transport Żydów wysiedlonych ze Staszowa.
W październiku 1942 r. mieszkanka Kunowa, z powiatu opatowskiego, Chuna Brechsztajn podczas masowej likwidacji ludności żydowskiej została wywieziona do Treblinki, gdzie zginęła.
W czasie wysiedlenia Żydów z Koprzywnicy w październiku 1942 r. został zastrzelony przez Niemców Szmul Szpeter, reszta zaś jego rodziny wywieziona została do Treblinki, gdzie wszyscy zginęli.
W końcu września 1942 było wysiedlenie Żydów ze Szczekocin. Pognano ich pieszo do wagonów napełnionych chlorem i wapnem. Połowa zginęła już w wagonach, reszta została wymordowana w Treblince w parę godzin po przybyciu, m.in. zginęła Rywka Berensztajn.
Moszek Celt został w dniu 3 października 1942 wywieziony z Pińczowa wraz z innymi Żydami do Treblinki do komór gazowych.
Dina, Chaim, Saul i Ruchama Rajzman zginęli w Treblince, co widział późniejszy uciekinier z Treblinki Samuel Rajzman: „29 września przybył transport z Węgrowa. W Węgrowie była moja matka, siostra, i dwóch braci. I ja zobaczyłem ich tam w Treblince – w drodze śmierci. Matka, siostra i brat od razu mnie zauważyli. Matka chwyciła się za głowę i podniosła straszny hałas.”
Hejnoch Brener, uciekinier z Treblinki, po wojnie zeznawał: „Do obozu przybyłem wraz z całą moją rodziną w październiku 1942 r. Gdy przyjechaliśmy do obozu, od razu wiedziałem, że tu czeka nas śmierć. Ucałowałem rodzinę i pożegnałem się z nią. Za to mnie Niemiec uderzył nahajką po głowie. […] Schowałem się w ubraniu – ubrałem się i przyłączyłem się do grupy pracujących w obozie. Strzygłem kobiety. W ten sposób wypadło mi ostrzyc swoją żonę i przygotować ją do śmierci.”